แนวเรื่อง ลึกลับ, โรแมนติก, ดราม่า, ปรัญญา, ชีวิตโรงเรียน
โคโนฮะ อิโนอุเอะ เคยได้รับรางวัลนักเขียนดีเด่นเมื่อตอนอยู่ม.ต้น ในฐานะของนักเขียนหญิงที่ไม่เปิดเผยตัว เพราะสำนวนที่เขาเขียนเป็นมุมมองแบบเด็กผู้หญิง แต่หลังจากงานเขียนได้รับความนิยม เขากลับต้องจมกับความรู้สึกผิดต่อความหวังที่ใครๆ ต่างก็คาดหวังกับตัวจริงของนักเขียนสาวผู้ไม่เผยตัวตนในนาม "สาวนักประพันธ์" ความเครียดที่ลุมเร้าทำให้เขาต้องถูกห้ามส่งโรงพยาบาล ทั้งยังคร่ำครวญว่าตนเองไม่อาจเขียนนิยายได้อีกแล้ว ทำให้ "สาวนักประพันธ์" ได้หายสาบสูญไป โดยทิ้งผลงานไว้เพียงเล่มเดียวเท่านั้น
จนกระทั่งตัวเขานั้นได้มาพานพบกับ "สาววรรณกรรม" ที่มีชื่อว่า "อามาโนะ โทโกะ" ซึ่งเป็นสาวประหลาดที่ลิ้มรสหนังสือวรรณกรรม และเป็นผู้ที่ทำให้เขาต้องมาจับพลัดจับพูลเข้าร่วมใน "ชมรมวรรณศิลป์" และงานหลักของเขาคือ "เขียนของว่าง" ใช่แล้วมันคือการสร้างสรรค์งานเขียนให้กับสัตว์ประหลาดผู้ลิ้มรสชาติของ วรรณกรรม อามาโนะ โทโกะยังไงล่ะ! ด้วยเหตุนั้นทำให้เขาต้องมาจับปากกาเริ่มเขียนสิ่งที่เขาคิดว่าจะไม่เขียน มันแล้วอีกครั้ง! และไม่นานชมรมวรรณศิลป์ที่ร้างมานานก็ได้มีงานเข้ามา ซึ่งนั่นคือ "การเขียนจดหมายรัก" ให้กับสาวน้อยม.4 นาม "ทาเคดะ จิอะ" ที่แอบหลงรักรุ่นพี่ชมรมยิงธนู "คาตาโอกะ ชูจิ"
"ตัวฉันเปรียบดั่งแกะดำที่เกิดมาในฝูงแกะขาวโพลน ผู้ที่ไม่สามารถมีความสุขในสิ่งเดียวกับเพื่อนพ้อง
ไม่สามารถรู้สึกเศร้าในสิ่งเดียวกัน ไม่สามารถบริโภคสิ่งเดียวกัน สิ่งที่เพื่อนพ้องรู้สึกสบายใจเช่นความรัก ความอ่อนโยน และความมีน้ำใจแกะดำที่น่าสมเพชตัวนี้ มิสามารถเข้าใจได้ จึงทำได้เพียงโรยผงขาวลงบนขนสีดำและแสร้งทำตัวเป็นแกะขาวเท่านั้น"
"เมื่อใดที่เพื่อนพ้องรู้แล้วว่าฉันเป็นแกะดำ ฉันคงถูกขวิดด้วยเขาและถูกเหยียบย่ำอย่างแน่นอน ได้โปรดขออย่าให้ความลับนี้ถูกเปิดเผยอา... ได้โปรดขออย่าให้ใครจับได้ว่าฉันเป็นสัตว์ประหลาดที่ไม่เข้าใจในจิตใจของผู้คน ขอให้ฉันได้ใช้ชีวิตต่อไปโดยแสร้งทำเป็นบ้าๆ บอๆ ที่ทุกคนสมเพช หัวเราะ และให้อภัยด้วยเถิด"
"ด้วยเหตุนั้น ฉันจึงสวมหน้ากากและแสดงเป็นตัวตลกอยู่เรื่อยมาตราบจนบัดนี้"
จิอะกับรุ่นพี่ชูจิจึงได้เริ่มแลกจดหมายกันโดยที่โคโนฮะเป็นคนเขียน จดหมายให้จิอะ แล้วเธอจะเป็นคนไปมอบให้กับรุ่นพี่ชูจิด้วยตนเอง ก่อนที่หลังจากนั้นไม่นาน ในวันที่ฝนพร่ำ โคโนฮะได้พบกับจิอะที่วิ่งมาจากหลังตึกทั้งน้ำตาพร้อมกับเอ่ยชื่อชื่อนึง ขึ้นมา "รุ่นพี่... ชูจิ"
"ฉันตอบไปว่าจะยอมคบกับเธอก็ได้นะ แล้วเด็กคนนั้นก็ยิ้มอย่างไร้เดียงสาราวกับลูกสุนัข"
"ว่ากันว่าคนเราจะเปลี่ยนไปเมื่อมีความรัก หากเป็นเช่นนั้นเด็กคนนั้นอาจช่วยฉันก็ได้ ฉันอาจกลายเป็นมนุษย์ธรรมดาคนหนึ่ง ไม่ใช่สัตว์ประหลาดที่ไร้ซึ่งความรักและความอ่อนโยน อา.. ได้โปรดเถิด ได้โปรดช่วยลูกด้วยแสงสว่างอันบริสุทธิ์ด้วยเถิดแต่เมื่อเด็กคนนั้นรู้ว่าฉันเคยฆ่าคนแล้วจะยังรักได้มั้ย จะยังคิดว่าฉันเป็นคนสุภาพอ่อนโยนอยู่อีกหรือเปล่า ฉันเป็นสัตว์ประหลาดวันนั้นฉันได้มองเนื้อที่ดูอ่อนนุ่มถูกบดขยี้ ได้มองดูเลือดสีแดงที่มีกลิ่นหอมหวานรินไหลไปตามพื้นยางมะตอยสีดำ มองดูมันด้วยจิตใจอันว่างเปล่า"
"ฉันได้ฆ่ามนุษย์ไปแล้ว"
เป็นการ์ตูนแนวปรัญากึ่งๆลึกลับอีกเรื่องที่ขอแนะนำให้หลายๆ คนได้ลองอ่านดู ตัวเนื้อเรื่องมีทั้งที่สบายๆ อ่านแล้วอมยิ้มกับตัวเรื่องหลักที่แฝงด้วยกลิ่นไอชวนหดหู่ ที่ถึงสะท้อนก้นบึ้งของจิตใจมนุษย์สองคนที่มีนามว่า "โคโนฮะ อิโนะอุเอะ" และ "คาตาโอกะ ชูจิ"
คิดว่าใครหลายคนคงจะรู้จักเรื่องนี้อยู่แล้ว เพราะมีทั้งฉบับนิยาย มังงะ และภาพยนตร์แอนิเมชั่นด้วย จนถึงตอนนี้ฉบับนิยายได้ตีพิมพ์(ในญี่ปุ่น) 16 เล่มด้วยกันและฉบับมังงะหรือหนังสือการ์ตูนถ้าเข้าใจไม่ผิด ภาคนี้มี 3 เล่มจบ และในไทยตอนนี้เล่มหนึ่งก็ได้ออกวางแผงแล้ว!! ได้แต่หวังว่าคงจะเอาภาคอื่นๆ รวมทั้งฉบับนิยายเข้ามาด้วยนะ!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น